Het was een spetterend dagje vandaag daar in Harderwijk.
En het weer?
Dat was super. Prachtig zelfs. Zonnetje scheen en het was zelfs warm.
Wij hebben een ontzettend leuke dag gehad.
Later meer hierover.
Hierbij het vervolg van ons bezoekje aan het Dolfinarum.
Toen de meiden door hadden wat we gingen doen waren ze verbaasd, verrast en ook een klein beetje verbolgen. Helaas JB, ik was niet op tijd om er een foto van te maken. We kwamen het park binnen en zagen nog een klein stukje van de Stellerstekshow. Vooral het spelen met de fontein vond de zeeleeuw erg leuk.
Daarna gingen we door naar zeehondenstrand en het roggenrif. Paulien gaf bij de roggen het juiste antwoord waar ze vandaan komen. Ze werd er verlegen van. De roggen zijn trouwens handtam, ze komen naar je toe....op zoek naar vis.
Vervolgens gingen we naar de dolfijnenshow. Dat was echt spectaculair. Ze sprongen, maakten salto's, vervoerden hun trainers op hun rug. (Hier had ik wel het gevoel dat dit bassin vroeger, ehm ruim 25 jaar geleden, veel groter was. En toen zwom er ook nog een orka.)
De reusachtige walrussen maakten ook veel indruk. "Vind je het leuk mama?" vroeg Bente terwijl ik een aai over mijn bol kreeg. (Ze zat bij papa op de schouders, vandaar). "Hihihi gek he?", lachte ze luid toen een walrus het publiek nat spoot.
Ook van de Zotte zeeleeuwenshow hebben we genoten. Bente danste mooi mee op de maat van de muziek net als de zeeleuwen.
Paulien vond vooral de stoute grapjes van de zeeleeuwen erg grappig.
Tijdens deze show hebben we ons nog wel even gevraagd wie nu de neef van
Ina zou zijn.
Hierna vond Bente het wel genoeg. Ze werd moe. Dus we maakten nog een wandeling langs het strand, de krabbenkust en toen gingen we naar huis.
Een zeer geslaagde dag. Dat de meiden het ook helemaal geweldig vonden bewezen ze 's avonds toen ze naar bed moesten. Toen hielden ze een zeeleeuwen wedstrijd
Het weer werd veel beter dan de weerman gezegd had. Een prima gelegenheid om met de meiden op pad te gaan.
Dus reden we naar Ossenzijl om Zompies Zoekpad te gaan lopen.
Zompie is een rietdwerg en moet Glanspels de otterprins bevrijden. Zoiets kan zo'n kleine dwerg natuurlijk niet alleen. Daar was onze (en met name die van Paulien en Bente) hulp bij nodig.
Via allerlei aanwijzingen tijdens de wandelroute vonden we 5 letters. Deze letters waren de code om Glanspels te bevrijden. Paulien en Bente kregen na het inleveren van de oplossing elk een otter-sleutelhanger.
Zelf hebben we ook genoten want het is heerlijk wandelen daar in de Weerribben. De route is ongeveer 2,2 kilometer, voor Bente was dat prima vol te houden.
Onderweg krijg je allerlei informatie over het gebied waar je loopt. Voor de "ouwelui" dus ook interessant. De Weerribben zijn ontstaan door ontvening. Dit gebeurd trouwens nog steeds. Vroeger met behulp van de Paaltjasker (soort molen) zoals hieronder.
Zoveel leuks voor nop. Zompies Zoekpad is namelijk gratis!
Overigens is het mooie weer mede mogelijk gemaakt door 2 kleine (hoezo klein Bente is al 13 turven hoog!) dames die gezellig hun paraplu opstaken. Paraplu kan ook prima dienen als parasol hoor
Nog enkele plaatjes.
Gisteren hebben we Bente opgehaald. Ze heeft het reuze naar haar zin gehad bij opa en oma. Naar het pannenkoekenhuis, dagje Zeeland (naar familie), Kabouterpad gelopen. Lekker verwend dus.
Dat ze weer aanwezig is liet ze me vanochtend even duidelijk blijken. Het is mij weer zonneklaar.
"Bente je moet meer eten, je broeken zakken af", zei ik terwijl ik haar een riem om deed.
Daarop kreeg ik een verpletterend antwoord:
De jouwe ook
Zo vlak voor het naar bed gaan wil ik jullie nog snel een komisch verhaaltje vertellen.
Ik had met Maarten afgesproken dat we elkaar zouden treffen op het station om uit eten te gaan. ( Uiteindelijk belanden we hier)
Aangezien ik aan de vroege kant was besloot ik te wachten op een bankje vlak bij de trap waar Maarten het perron op zou komen.
Naast mij zaten een paar NS-meneren die gezellig zaten te babbelen. Er kwamen twee jonge grietjes, waarvan 1 met een brandende sigaret, vragen waar de trein naar Meppel stond. "Je mag hier niet roken" werd haar medegedeeld.
Er werd door de NS-meneren flink ge-ouwehoerd tegen deze dames. "Je mag hier niet rok'n want ie hebt gien rek in de piep'n" zei de grootste lolbroek. "Piet Zoomers. Is er ook een Piet Winters. Jawel...die heeft hier nog gewerkt".
Ik moest er wel om lachen en dat was natuurlijk hardstikke fout. Toen de meisjes op weg waren maar hun trein begon hij tegen mij aan te "zemelen".
Wat ik ging doen. "Ik wacht op de trein van Utrecht".
Of daar dan een speciaal iemand in zat. En dat ik dan wel goed gek met hem was om op hem te gaan zitten wachten op het station.
Hoe lang ik hem dan al kende. "Maar naar zes jaar dan ben je d'r toch wel flauw van. Dan wil je toch wel wat nieuws. Je rijd toch ook niet zes jaar in een auto. Dan is het een old timer".
Waarop ik antwoorde dat sommige old timers heel erg mooi zijn. Hij stil was en zijn collega vreselijk in de lach schoot.
Hij ruilde zijn vriendinnen wel om de zoveel jaar om. Want...in den beginne waren ze zo dun (ongeveer 3 cm) maar naar verloop van tijd waren ze heel dik. Zijn vrouw ook, die deed haar corset 's avonds uit en dan viel alles over het bed...net een dik zwien.
Het lag op het puntje van mijn tong om te zeggen. "Thuis niet al te veel te vertellen zeker en daarom heb je nu zo'n groot woord" maar daar kreeg ik helaas de tijd niet voor. Hij was al weer op weg naar een trein.
U hoort het al. Voor een beetje lol moet je op het station zijn
Overigens gebeurde deze conversatie geheel in het "plat". Dus t valt allemaol best wel met heur. D'r wordt nog wel plat praot.
Om me niet te gaan vervelen vandaag besloot ik er op uit te gaan. Naar Hasselt. Niet zo gek ver van Zwolle en een leuk stadje.
Eerst ging ik naar de kalkovens. Daar kwam ik precies het goede moment binnen. De rondleiding ging net van start.
Best interessant om te zien hoe ze vroeger uit kokkelschelpen kalk maakten.
Vervolgens "dwaalde" ik wat rond om uiteindelijk bij de VVV op zoek te gaan naar wat folders. Een mooie route door de stad is nooit weg natuurlijk.
Een alleraardigste mevrouw stond mij te woord. Ik kocht een klein boekje over de gevels in Hasselt en kreeg allerlei folders gratis mee. O.a een heel leuke wandelroute langs diverse kunstwerken. Deze route was gemaakt i.v.m. het 750-jarig bestaan van de stad. Iedereen mocht toen een gedicht schrijven. Hieruit zijn er 7 gekozen en daar zijn kunstwerken bij gemaakt. Dit vormt de kunstroute "Dicht op Hasselt".
Terwijl ik een stukje van de gevelroute liep begon het te regenen. Uiteindelijk begon het zo hevig te plensen dat ik besloot terug te keren naar huis. De gevelroute en de kunstroute ga ik binnenkort zeer zeker nog eens doen.
Als het weer iets beter is. Dan pak ik ook de fiets want langs de dijk is dat een prima te doen vanuit Zwolle.
Vandaag ging ik samen met mijn moeder, Paulien en een tante van me naar de Vlindermarkt.
Na een tijdje rondslenteren gingen we op een terras zitten om iets te drinken en eten.
"Onze goede service van vandaag is de reclame van morgen" of zoiets dergelijks stond er op de menukaart.
Klinkt veel belovend vind je ook niet?
Dan volgt hier de "reclame boodschap" van Kwebbel.
Mijn tante trakteerde ons. Ze betaalde de rekening van 12 euro 70 met een briefje van 50. Dat moest de serveerster, laten we haar Miss Einstein noemen, binnen even wisselen.
Nadat mijn tante nogmaals gevraagd had waar het wisselgeld bleef kwam ze uiteindelijk weer terug aan onze tafel.
"Alstublieft. 10, 20, 30, 40, 50", zei ze terwijl ze 5 briefjes van 10 overhandigde.
Daarmee moest de rekening betaald worden dus Tante M. gaf haar netjes 2 briefjes van 10 retour.
Toen kwam dit heldere licht helemaal krap door de bocht met: "Heeft u er misschien 2 euro 30 bij? Dan kan ik u 5 terug geven".
Gaat dus allen iets nuttigen op drukke dagen bij het eettentje schuin tegenover de dierentuin. Als extra service krijgt u de wisseltruc met geld
De laatste tijd is Bente weer druk bezig met papagaaitje spelen. Zodra ik iets tegen Paulien zeg wordt het door haar nog eens herhaalt. "Paulien opruimen heeft mama gezehegd". "Pauliehien je moet je schoenen aan doen"
Soms wordt iets ook een tijdje opgeslagen in het bolletje om op het juiste moment ten gehore te worden gebracht.
"Grapjurk", zei ik tegen Paulien vorige week.
Deze reageerde heel slim. "Ik ben geen grapjurk! Ik heb geen jurk aan maar een rok".
Vanochtend was Bente de geinponum.
"Ja, leuk hoor. Grapjurk", sprak ik tot haar.
"Ik ben geen grapjurk. Ik heb een broek aan!"
Kijk, 't is dan wel een klein papagaaitje. Maar wel een met een goed stel hersens
