Iedereen die het UWV wel begrijpt graag de hand opsteken.
Ik snap er namelijk geen snars van.
Negen van de tien keer moet je extra opletten als er een brief van deze instantie op de deurmat ploft.
Let op: Ik krijg al ruim een jaar geen uitkering meer.
Vandaag ontving ik een brief van het UWV. De inhoud deed me bijna van de bank vallen van complete verbazing.
....
U ontvangt een uitkering van UWV....
Ehm... ik ontvang al ruim een jaar GEEN uikering meer koekenbakkers!!
Hierna volgt iets over te weinig Partnerpluspensioenpremie die is ingehouden in 2006, waarbij een correctie is uitgevoerd in oktober 2006.
Het UWV bekent echter wel schuld.
Wij beseffen dat wij u over deze correctie in oktober te laat hebben geïnformeerd. Wij bieden u daarom onze excuses aan voor de gang van zaken.
Heeft u vragen? U kunt contact op nemen met ......
Vragen?? Ik heb een klacht.
Volgens mij zijn ze bij het UWV gestoord! Maar niet op een prettige manier!
Gistermiddag toen we thuis kwamen lag er een belangrijke brief op de deurmat.
Niet voor pa of ma.
Nee, het was een brief voor Bente en Paulien. Van Sinterklaas.
Paulien had een tekening gemaakt en Bente een kleurplaat ingekleurd, en ik had ze vorige week opgestuurd naar Sinterklaas.
In de brief stond dat PlakPiet ze opgehangen heeft boven het bed van Sinterklaas.
Wat zal Sinterklaas lekker slapen 
Ik weet het heel zeker. Het is goed zo.
Pap, je wou geen plek waar we ons verplicht voelden om naar toe te gaan.
Je had daar zelf zo'n hekel aan, en dat wou je ons besparen.
Daarom heb je nu een boom voor het leven.
Want je leeft voort in ons.
En in onze boom.
Morgen wordt een speciale en bijzondere dag voor ons.
Het is dan Bomen voor het leven dag.
In het Koningin Wilhelminabos gaan we, samen met mijn moeder, een boom planten voor mijn vader.
Dit idee onstaan omdat Paulien een plekje van opa mist. Haar tante L. ligt op de begraafplaats waar we af en toe naar toe gaan. Van opa/pa is er echter niets want dat vond mijn vader niet nodig.
In goed overleg met mijn moeder gaan we toch zo'n plek "maken" door morgen een boom te planten.
Voor ons zal dit denk ik ook een nieuw stukje van het verwerken zijn.
Update zaterdag 25-11
Vandalisme in Kankerherdenkingsbos
DRONTEN - Onbekenden hebben in Dronten vernielingen aangericht aan de gedenkplek voor overleden kankerpatiënten in het Koningin Wilhelminabos. Dat liet de Stichting Nationale Boomfeestdag vrijdag weten.
Er is aangifte gedaan van vernielingen van een aantal glaspanelen met daarop gedichten en teksten over het ontstaan van het bos. De vernielingen werden gepleegd aan de vooravond van de zevende 'Bomen voor het Leven'-dag in het Koningin Wilhelminabos.
Op deze plek worden zaterdag ruim 6500 nabestaanden verwacht, die bomen gaan planten ter nagedachtenis aan dierbaren die overleden zijn aan kanker.
Waarom?
Stelletje hufters! 
Nog een paar dagen en dan mogen we weer in hokjes denken. Dat wil zeggen in een klein hokje bedenken welk knopje we indrukken (of vakje we rood aankruizen).
Inmiddels ben ik het wel spuugzat dat je nergens naar toe kunt zappen of je ziet een "politieke kop" in beeld. Praatprogramma's, spelletjes of iets als Boulevard. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Het lijkt wel of ze denken: "Maakt allemaal niet uit als we maar in beeld zijn, dat is belangrijk!"
Om nog maar te zwijgen over de folders die je in de stad bijna in je handen krijg geduwd.
Toch kunnen die folders ook nog komische tafrelen opleveren.
Zaterdag liep ik met Paulien en Bente richting de juwelier. Onderweg daar naar toe probeerde Groen Links mij een folder aan te smeren, maar daar had ik geen zin in. Paulien nam de folder echter zeer resoluut aan en stormde door met een blik van: "Okay kom maar op, geef maar hier".
De man van Groen Links vond het ook wel een giller. Zelfs toen ik nog eens achterom keek stond hij nog te schuddebuiken van het lachen.
Paulien wil graag oorbellen. Eigenlijk zou ze die krijgen als ze haar zwemdiploma had, maar we gooiden het op een akkoordje, ze mocht ze nu al.
Nadat we Sinterklaas hadden gezien op tv gingen we samen met Bente naar de stad. De meiden namen tekeningen mee want Sinterklaas reed ook in Zwolle rond. Niets is onmogelijk bij die man
Op weg naar de juwelier hoorden we muziek. "Ooh Sinterklaas!", riep Bente blij. In de Diezerstraat liep een optocht, en uiteindelijk vonden we ook een Piet die de tekeningen in ontvangst nam. Toen bleek ook dat de Sint nog in aantocht was. De meiden kregen zakjes met pepernoten. Paulien liet deze Piet duidelijk weten hoe de zaak er voor stond. "Piet, je bent zwart van voren en wit van achteren". Later verklaarde ze dat het een "Piet van de winkel was", en onder de handschoen was het ook wit.
Vervolgens liepen we naar de juwelier om oorbellen te laten zetten.
Paulien koos mooie rode uit. "Die wil ik ook", riep Bente meteen.
Toen het moment daar was durfde Paulien het toch niet aan. Bente moest eerst. Die durfde namelijk wel.
Tot dat de eerste oorbel in het oor zat. Huilen, huilen en die tweede bliefde ze niet meer.
Na een beetje babbelen kreeg ik haar zover maar ondertussen voelde ik me een in en in slechte moeder.
Om een lang verhaal kort te maken. We gingen naar de stad voor oorbellen voor Paulien en Bente heeft ze nu.Die is er inmiddels ook heel erg blij mee. Temeer omdat ze die van Sinterklaas en Piet heeft gekregen.
..althans, voor een groot deel.
"Mam, eerlijk zeggen. Koopt Sinterklaas de kadootjes of doe jij dat of papa. Eerlijk zeggen".
Ik kijk haar aan met een blik van: Hoe kom je erbij.
"Zoë zegt dat ze 's avonds een keer naar beneden ging en dat haar papa en mama de kadootjes inpakten".
Tja, wat doe je in zo'n geval.
Ik besloot haar even mee te nemen naar boven en er over te praten.
"Wat denk jezelf?", vroeg ik.
"Ik denk van niet. Hij, en Zwarte Piet passen toch ook niet door de schoorsteen?".
Toen zat er eigenlijk niet veel anders op, dan de waarheid te vertellen.
Paulien heeft mij plechtig beloofd het geheim goed te bewaren. Maar dat is nog best wel moeilijk, als er toch nog vragen boven komen drijven. Want waar blijven de suikerklontjes en de wortels bijvoorbeeld.
En wie speelt er dan voor Sinterklaas?
Deze ochtend schrok ik wakker.
De wekker liet mij zien dat er ook reden was om te schrikken. Het was veel later dan ik normaal mijn bed uit kom.
Maar waarom had ik dat kreng (de wekker dus) dan niet horen afgaan? ?
Een druk op de knop om de ingestelde alarmtijd te bekijken gaf de oplossing.
Het bleek dat een kleine kabouter graag lang uit wou slapen. Ze had de alarmtijd op 21.35 ingesteld.
De vernieuwde tijdsinstelling werd overigens in alle heftigheid ontkend.
Met veel liefde schoof ze Stumpy de schuld in zijn pootjes.
Een tijdje geleden schreef ik een stukje over de woonbootjes van de Aldi.
De smaak was anders geworden.
Maar ik verbaasde me nog het meest over de vernieuwde kwaliteit terwijl bovenaan het pakje staat dat het Oudhollandse kwaliteit is.
Voor de grap schreef ik een brief naar de dropfabrikant met de vraag hoe iets zowel oud als nieuw kon zijn.
Een antwoord op mijn schrijven had ik niet verwacht. 't Was namelijk wel briefje met een cynische noot.
Ik was dan ook compleet verrast toen er een pakje voor mij binnen kwam zaterdagmiddag.
Een droppakket met uitleg dat de drop eerst door twee panels gekeurd en getest is voor het in de winkels kwam.
En twee pakjes woonbootjes plus een zak muntdrop.
Kijk, zoiets verdient wel een warme douche bij Kassa. Of een positief berichtje in de Consumentengids.
Of een leuk logje natuurlijk
11 november is de dag,
dat mijn lichtje.....
Straks ga ik met Paulien en Bente Sint Maarten lopen.
Het allerleukste liedje dat ze nu kennen heeft mama hun (stiekem) geleerd.
Sint Martinus Mik Mak,
Mijn vader is een dikzak,
Mijn moeder is een dunnetje,
Geef mij een pepermunnetje.
Of ze die ook gaan zingen is natuurlijk de vraag.
Voor haar computerverslaafde papa had Paulien ook een geweldige oplossing bedacht.
"Nou, dan maak je dus gewoon een tafeltje. En dan zet je die bij de deur. En dan kan je nog gewoon achter de computer en ook de deur open doen" 
Voor ons wordt het dit jaar helaas (?) een kort rondje.
We hebben nog iets anders te vieren. De oma van Maarten werd gisteren 84 en viert dat vandaag.
Als de buit binnen is gaan wij, met lampionnen, naar de Achterhoek en feesten we verder.
Een tijdje geleden overlegde ik met de zwemjuf hoe het zwemmen ging met Paulien want ze kreeg nu ook schoolzwemmen.
"Redelijk", was het antwoord.
Niet zo gek lang daarna was het kijkweek. "Wat een mooie slag heeft Paulien", zei mijn schoonmoeder. En ik kon dat niet ontkennen, Paulien zwemt goed en mooi. Ze zwom samen met nog één meisje als beste van haar groepje.
Afgelopen woensdag informeerde Maarten weer eens hoe het er voor stond.
Paulien had niet zo goed gezwommen. 's Maandags wel, dus ze zouden de volgende keer (dat is maandag) kijken hoe de borstcrawl ging en dan mag ze, indien dat goed gaat, misschien afzwemmen. Ze zouden het er dan op wagen.
Je begrijpt wel dat wij daar stevig van baalden.
Maar de kogel is door de kerk.
Wat er ook gebeurd, afzwemmen of niet, ze gaat van de zwemles af. Dan haalt ze haar diploma maar tijdens het schoolzwemmen.
Ze zwom niet zo goed. Pfft, alsof Inge de Bruin nooit een baaldag zou hebben. Drie á vier keer zwemmen in de week is niet mis als je zes bent!!
Dat ik samen met Bente zo'n geval zou maken stond al een tijdje vast. Op de peuterspeelzaal doen ze er namelijk niet aan.
Vanochtend informeerde Paulien bij de juf hoe het er voor stond op haar school.
Het antwoord was helaas negatief.
Ach ja, dan maken we er toch nog één?!
's Ochtends waren Bente en ik intensief aan het fröbelen geweest. Paulien vond het resultaat mooi dus die wou ook zoiets maken.
Zie hier wat je met een dosis fantasie, een yoghurtpak, een koekdoos, veel...heel veel verf, vliegerpapier, een schaar, een stanleymes en blaadjes zoal kunt maken.
Wees gerust, alleen moeder Kwebbel heeft het staneymes gebruikt
Zaterdagmiddag stapte ik in de trein richting Leeuwarden om met J. naar Holiday on Ice te gaan.
Ondanks dat we ruim van te voren aanwezig waren was het al behoorlijk druk.
We hadden een mooi plekje helemaal boven in, aan de zijkant van de ijsbaan.
Tijdens de show werden we getrakteerd op allerlei hits uit de jaren 60. We "belanden" o.a. in een school, een waterballet met schildpadden. De jungle met vogels en twee "olifanten" die op handen en voeten schaatsten. Dat leek ons nog niet zo gemakkelijk.
Vlak voor de pauze kwam er een "duister" stuk. Alsof we in Gotham City beland waren met vuur, allerlei vleermuizen en een soort Catwoman. Catwoman deed ook mooie stunts. Ze stond ze bijvoorbeeld met haar schouders op de schouders van haar schaatmaatje, zonder dat ze elkaar vast hielden, en ze draaiden hard in het rond.
In dit stukje zat ook een verdwijntruc met twee kooien. Ik heb nog even gekeken maar Hans Klok niet gesignaleerd in de zaal.
Na de pauze mocht (eindelijk) Jody zijn kunstje vertonen. Naast ons ging een grietje compleet uit haar bol, terwijl haar moeder zich doodschaamde. Hahaha. Wij hadden liever Hein gezien, maar je kunt niet alles hebben natuurlijk
In het tweede stuk belanden we tussen de bloemen en elfjes en prinsessen. In dit stuk zat ook een spectaculair gedeelte waar 3 dansers hoog in de lucht in doeken hingen. Ze wikkelden zich op een bepaalde manier er in en lieten zich naar benenden "donderen".
Kortom het was een hele belevenis om dit te zien en zeer zeker voor herhaling vatbaar.
Een tip voor diegene die er nog naar toe gaat: neem een extra paar ogen mee. Je komt namelijk ogen te kort want er gebeurd zoveel tijdens de show.
En Jody stelt niet zo veel voor, dus dat overleef je wel 
"Ik vond het wel een beetje eng", bekende Bente mij toen ik vroeg hoe Jungleboek was.
Paulien vond het niet eng zei ze, maar leer mij mijn oudste dochter kennen
Het verhaal ging over het jongetje Mowgli die in het bos woonde en er kwamen mannen die het bos gingen kappen.
"En toen gingen ze vechten", vertelde Paulien.
"En er waren allerlei beesten. Een tijger, panter en een beer".
"En die éne die was zijn moeder en ook de panter. Dus die moest twee keer spelen".
De dames, inclusief oma, hebben een hele leuke middag gehad. En enkele ouders die in de buurt van hen zaten ook, vanwege Bente's commentaar. "Hé ze zingen alleen maar. Ze praten geeneens".
Ikzelf had ook een geweldige middag/avond (ondanks Jody) maar daar over later meer.
wordt vervolgt
De dames gaan de hort op vandaag.
Paulien en Bente hadden onlangs hun spaarcentjes naar de bank gebracht. Toen kregen ze kaartjes voor het theater.
Ze gaan samen met oma naar de musical Jungleboek.
Dat wordt vast een mooi spektakel.
Waarom moeders zelf niet mee gaat?
Nou die zit bij een ander spektaculair gebeuren.
Ik ga namelijk naar Holiday on Ice.
wordt vervolgt
We hadden een kleine verrassing voor de meiden vandaag.
Toen ze uit school kwamen waren opa en oma op visite. Dat was natuurlijk helemaal geweldig.
Opa en oma besloten ook mee te gaan naar de zwemles want het was kijkweek.
Paulien deed dus extra goed haar best deze keer. Opa en oma waren dan ook reuze trots op haar.
Pa en ma ook hoor
O,ja.
Ik kreeg vandaag ook de uitslag van het bloedonderzoek.
Nou alles was goed.
Maar hoe goed weet ik niet want ik was niet zo slim om de waardes op te vragen.
Misschien maandag toch nog maar even bellen.
Paulien en haar vriendinnetje Ylse leven op een roze wolk.
Ze zijn verliefd op bijna dezelfde jongen.
Het valt ook helemaal niet mee om verliefd te zijn op een tweeling. Ze lijken zo verschrikkelijk veel op elkaar. Moeilijk hoor.
Tot voor kort waren ze er nog niet over uit wie nu op wie was. Inmiddels is de kogel door de kerk.
Ylse is op Iwan. en Paulien op Thymo.
"Ik denk dat ik later op een schip ga wonen", verkondigde Paulien in de herfstvakantie.
"Thymo woont ook op een schip, dus dan moet ik dat later ook". En zo maakt ze wel meer opmerkingen over dit leuke jongetje (want leuk is hij) in haar leven.
Maar waag het niet om iets over haar verliefdheid te zeggen, want dan is de boot aan.
